Θηλώματα: τύποι, εκδηλώσεις και χαρακτηριστικά θεραπείας

Τα θηλώματα είναι ευρέως διαδεδομένα στη σύγχρονη κοινωνία. Σύμφωνα με ιατρικά στατιστικά στοιχεία, παρατηρούνται με τη μία ή την άλλη μορφή στο 80% των ανθρώπων και είναι καλοήθεις μικρές μορφές όγκου στο δέρμα και στους βλεννογόνους μεμβρανών διαφορετικών μερών του σώματος. Είναι μόνο μία από τις εκδηλώσεις μόλυνσης από τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος (HPV), των οποίων τα στελέχη είναι περισσότερα από 190 είδη. Μεταξύ αυτών, διακρίνονται ιοί με υψηλό, μεσαίο και χαμηλό ογκογόνο κίνδυνο. Επομένως, εκτός από ένα αισθητικό μειονέκτημα, τα θηλώματα μπορούν να αποτελέσουν σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή και υγεία, καθώς μερικά από αυτά μπορούν να μετατραπούν σε κακοήθεις όγκους.

Τι είναι το HPV

Ο ανθρώπινος ιός θηλώματος μολύνει μόνο ανθρώπους και η κύρια οδός μετάδοσής του είναι σεξουαλική. Επομένως, ο HPV είναι πιο συχνός σεξουαλικά ενεργά άτομα. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι συχνότερα η λοίμωξη εμφανίζεται σε νεαρή ηλικία κατά την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας και στο αποκορύφωμά της, δηλαδή, 15-25 χρόνια. Επιπλέον, διάφορα στελέχη (τύποι) του HPV μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα στο ανθρώπινο σώμα, προκαλώντας την εμφάνιση διαφορετικών τύπων όγκων που μοιάζουν με όγκο στο δέρμα και στους βλεννογόνους.

Η ασθένεια που προκαλείται από τον HPV ονομάζεται θηλώματα.

Η μόλυνση με τον ιό συμβαίνει όταν έρχεται σε επαφή με το δέρμα ή τους βλεννογόνους με σωματίδια δέρματος που πέφτουν ή βλεννογόνους μεμβρανών. Συνδέονται στις μεμβράνες ανώριμων επιθηλιακών κυττάρων, από όπου διεισδύουν στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου και στη συνέχεια στον πυρήνα. Στον πυρήνα των κυττάρων περιέχεται το DNA, το οποίο βλάπτει το HPV. Ως αποτέλεσμα, όταν το προσβεβλημένο κύτταρο διαιρείται, η συνέπεια αυτού θα είναι ο σχηματισμός μη υγιών νέων κυττάρων, αλλά έχουν ήδη αλλοιωμένες γενετικές πληροφορίες, γεγονός που οδηγεί σε διαταραχές του μηχανισμού αναπαραγωγής και διαφοροποίησής τους. Αυτό γίνεται ο λόγος για την εμφάνιση νεοπλασμάτων στο δέρμα και στους βλεννογόνους.

Η λοίμωξη από τον HPV μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στο σχηματισμό θηλωμάτων, αλλά και σε κονδυλώματα, καθώς και σε επίπεδα και κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Ωστόσο, μπορεί να είναι ασυμπτωματική. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ασθενής δεν θα εμφανίσει εξωτερικά σημάδια μόλυνσης από ιό ανθρώπινου θηλώματος, αλλά θα ενεργήσει ως φορέας και μπορεί να μολύνει άλλους κατά τη διάρκεια της απροστάτευτης επαφής ή στο σπίτι.

Έτσι, η μόλυνση από HPV δεν οδηγεί πάντα στο σχηματισμό θηλωμάτων. Εξαρτάται από τη δύναμη της ανοσίας του ατόμου, αλλά συχνότερα τα πρώτα μικρά θηλώματα εμφανίζονται 1-6 μήνες μετά τη μόλυνση.

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος είναι ενδοκυτταρικός. Επομένως, με επαρκή ισχύ του ανοσοποιητικού συστήματος, το σώμα καταστέλλει επιτυχώς τη δραστηριότητά του και δεν παρέχει την ευκαιρία να προκαλέσει πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Αλλά με την εξασθένιση της ανοσίας ως αποτέλεσμα της δράσης ορισμένων παραγόντων, η άμυνα του σώματος πέφτει, ο ιός ενεργοποιείται, ο οποίος οδηγεί στο σχηματισμό θηλωμάτων.

Όλα τα στελέχη ή οι τύποι HPV μπορούν να χωριστούν σε 4 ομάδες:

• μη ογκογόνος - στελέχη 1-5, 63;
• χαμηλός ογκογόνος κίνδυνος - στελέχη 6, 11, 40, 42-44, 54, 61, 70, 72, 81;
• μέσος ογκογόνος κίνδυνος - στελέχη 26, 31, 33, 35, 51-53, 58, 66;
• υψηλός ογκογόνος κίνδυνος - στελέχη 16, 18, 39, 45, 56, 59, 68, 73, 82 (οι τύποι 16 και 18 θεωρούνται τα πιο επικίνδυνα).

Τα στελέχη HPV υψηλού ογκογόνου κινδύνου έχουν ειδικά γονίδια στο DNA τους που είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση συγκεκριμένων πρωτεϊνών, ογκοπρωτεϊνών (Ε6 και Ε7). Επομένως, όταν ενσωματώνεται στο DNA ενός ανθρώπινου κυττάρου, η αντικαρκινική προστασία του μειώνεται. Οι ογκοπρωτεΐνες αποσταθεροποιούν το γονιδίωμα του κυττάρου του δέρματος, προκαλούν την ενεργή αναπαραγωγή του και καταστέλλουν την ικανότητα διαφοροποίησης. Επομένως, αυτό είναι γεμάτο με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου όταν μολυνθεί με στελέχη ανθρώπινου θηλώματος με υψηλό ογκογόνο κίνδυνο.

Το μέγεθος του κινδύνου που προκαλούν τα θηλώματα εξαρτάται άμεσα από τον τύπο του HPV. Η μόλυνση με στελέχη με υψηλό ογκογόνο κίνδυνο είναι επικίνδυνη για την ανάπτυξη:

• Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας;
• κακοήθεις όγκοι του πρωκτού, του αιδοίου, του πέους.
• καρκίνος του στοματοφάρυγγα κ. λπ.

Το 70% των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας οφείλονται σε λοίμωξη με HPV τύπους 16 και 18.

Αλλά ακόμη και όταν μολυνθούν με στελέχη χαμηλού ογκογονικού κινδύνου και σχηματισμό θηλωμάτων, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται προσεκτικά. Τα κυρτά νεοπλάσματα συχνά τραυματίζονται από ρούχα, αιμορραγούν και τείνουν να φλεγμονώσουν. Ταυτόχρονα, ίσως η μεγαλύτερη δυσφορία προκαλείται από σχηματισμούς στα γεννητικά όργανα, που προκαλούν σοβαρή δυσφορία και περιπλέκουν τη συμπεριφορά μιας οικείας ζωής. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να συνδέσετε μια δευτερογενή λοίμωξη, η οποία μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη πυώδους-σηπτικής επιπλοκής. Επιπλέον, τα θηλώματα μπορούν να σχηματιστούν στις βλεννώδεις μεμβράνες σχεδόν όλων των εσωτερικών οργάνων, γεγονός που οδηγεί σε διακοπή της εργασίας τους. Έτσι, συχνά εντοπίζεται η θηλωμάτωση της ανώτερης αναπνευστικής οδού, η οποία προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή.

Αιτίες σχηματισμού θηλωμάτων και παραγόντων κινδύνου

Ο HPV μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά, καθώς και από μια μολυσμένη μητέρα στο μωρό της κατά τον τοκετό. Η οδός μετάδοσης του ιού σε επαφή με το νοικοκυριό δεν αποκλείεται, δηλαδή με την κοινή χρήση πετσετών, ρούχων κ. λπ. Αυτό εξηγεί τον υψηλό επιπολασμό του HPV στον κόσμο. Η μόλυνση είναι επίσης δυνατή. Σε αυτήν την περίπτωση, εάν ένα θηλώωμα τραυματιστεί, ο ιός μπορεί να μεταφερθεί σε υγιείς περιοχές του δέρματος και να τους επηρεάσει.

Οι κύριες αιτίες της λοίμωξης από τον HPV είναι οι συχνές αλλαγές σεξουαλικού συντρόφου και το σεξ χωρίς προστασία.

Ωστόσο, η μόλυνση από έναν ιό δεν οδηγεί πάντα στο σχηματισμό θηλωμάτων, κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων κ. λπ.

• ανοσοανεπάρκεια οποιασδήποτε προέλευσης, συμπεριλαμβανομένης της λήψης φαρμάκων που καταστέλλουν την ανοσία (ανοσοκατασταλτικά, κυτταροστατικά κ. λπ. ), την παρουσία λοίμωξης από HIV, βλάβη από την ακτινοβολία.
• μείωση της άμυνας του σώματος στο πλαίσιο των φυσιολογικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• πρώιμη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν έχει ακόμη σχηματιστεί και ενισχυθεί πλήρως.
• μικροτραύμα του δέρματος και των βλεννογόνων.
• λοίμωξη με πολύ ογκογόνα στελέχη HPV.
• η παρουσία στο σώμα ταυτόχρονα πολλών τύπων HPV ·
• την παρουσία άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών (ΣΜΝ), ιδίως γονόρροιας, τριχομονάδας, έρπητα, λοίμωξης από κυτταρομεγαλοϊό, ιού Epstein-Barr, ηπατίτιδας Β και Γ κ. λπ. ·
• ορμονικές διαταραχές
• εξάντληση του σώματος, υποβιταμίνωση, χρόνια κόπωση και σοβαρό στρες.
• πολλαπλές γεννήσεις και αμβλώσεις ·
• η παρουσία σοβαρών χρόνιων παθήσεων, ιδίως σακχαρώδους διαβήτη ·
• οδηγώντας έναν ανθυγιεινό τρόπο ζωής, την παρουσία κακών συνηθειών.
• κακές συνθήκες διαβίωσης

Οι ηλικιωμένοι και οι υπέρβαροι είναι πιο επιρρεπείς στον σχηματισμό θηλωμάτων. Επιπλέον, τα νεοπλάσματά τους συχνά σχηματίζονται στις πτυχές του δέρματος, γεγονός που συμβάλλει στον τραυματισμό και τη φλεγμονή τους.

Τύποι και συμπτώματα

Νεοπλάσματα που προκαλούνται από λοίμωξη από HPV μπορεί να σχηματιστούν στο δέρμα και στους βλεννογόνους διαφόρων μερών του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου, του λαιμού και του ντεκολτέ. Μπορούν επίσης να σχηματιστούν στα χέρια, τα πόδια, την πλάτη, τα γεννητικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του περινέου, των χειλέων και του μαργαρίτα, του αιδοίου, του κόλπου, του τραχήλου της μήτρας, του πέους, ειδικά κατά μήκος της στεφανιαίας αυλάκωσης και του φλεβίσματος. Δεν αποκλείεται βλάβη στη βλεννογόνο της στοματικής κοιλότητας, της γλώσσας, του ρινοφάρυγγα, του οισοφάγου, της ουροδόχου κύστης, του επιπεφυκότα του οφθαλμού, της τραχείας και άλλων εσωτερικών οργάνων.

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση νεοπλασμάτων διαφορετικής φύσης. Γενικά, μπορούν να χωριστούν σε 3 ομάδες, αν και σε όλες τις περιπτώσεις ο λόγος εμφάνισής τους είναι ο ίδιος - μόλυνση με τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος.

• Τα θηλώματα είναι καλοήθη νεοπλάσματα ροζ, λευκού, μαργαριταριού ή ανοικτού καφέ χρώματος, τα οποία συνήθως σχηματίζονται στα βλέφαρα, στα χείλη, στο στήθος, στις μασχάλες, στο λαιμό. Βρίσκονται μόνα τους και συνήθως δεν τείνουν να συγχωνεύονται, ακόμη και με πολλαπλές βλάβες. Τα θηλώματα είναι συνήθως στρογγυλά ή ανώμαλα, μοιάζουν με το κεφάλι του κουνουπιδιού, συχνότερα έχουν πόδι.
• Οι ακροχορδώνες είναι καλοήθεις σχηματισμοί βρώμικου καφέ ή πιο ανοιχτόχρωμου χρώματος με τη μορφή ενός cockscomb ή ενός συνόλου λαχνών που ενώνονται από μια κοινή βάση. Τις περισσότερες φορές βρίσκονται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, στον πρωκτό και γύρω από το στόμα. Τείνουν να συγχωνεύονται μεταξύ τους και, ως αποτέλεσμα, καλύπτουν μεγάλες περιοχές του σώματος. Η εμφάνισή τους οφείλεται σε μόλυνση με HPV τύπους 6 και 11. Διακρίνετε μεταξύ μυτερών, επίπεδων και ενδοεπιθηλιακών κονδυλωμάτων.
• Οι κονδυλωμάτων είναι ανώμαλοι, ελαφριοί, καλοήθεις σχηματισμοί όγκου με τη μορφή πλάκας ή μικρού οζιδίου στην επιφάνεια του δέρματος των χεριών, στα νύχια, στα πόδια, στο πρόσωπο και στο μπροστινό μέρος του σώματος. Τα κονδυλώματα μπορεί να μοιάζουν με θηλώματα, αλλά διαφέρουν από αυτά σε μια ευρεία βάση. Συνήθως εμφανίζονται με HPV λοίμωξη των τύπων 1-5, 7-10, 12, 14, 15, 17, 19-24.

Τέτοιοι σχηματισμοί όγκου μπορεί να ποικίλουν σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως μεγάλες αναπτύξεις που καλύπτουν μεγάλες περιοχές του δέρματος ή των βλεννογόνων.

Επίσης, τα νεοπλάσματα ενδέχεται να διαφέρουν στην εμφάνιση, η οποία εξαρτάται άμεσα από τον τύπο του HPV που έχει εισέλθει στο σώμα. Τις περισσότερες φορές από άλλους, υπάρχουν:

• Χυμώδες ή συνηθισμένο - εξογκώματα πυκνής συνοχής με διάμετρο μεγαλύτερη από 1 mm. Τείνουν να συγχωνεύονται και να ομαδοποιούνται.
• Οι πελματιαίοι ακροχορδώνες ανυψώνονται πάνω από την επιφάνεια του δέρματος, συχνά επώδυνες προσκρούσεις με γυαλιστερή επιφάνεια και χείλος. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η απουσία μοτίβου δέρματος. Ο σχηματισμός τους προκαλείται από τους τύπους HPV 1, 2, 4.
• Τα επίπεδα θηλώματα είναι μαλακά, λεία, επίπεδα, συνήθως στρογγυλεμένα, με φυσιολογικό χρώμα δέρματος ή ελαφρώς κιτρινωπό, ροζ. Μπορούν να προκαλέσουν κνησμό, οπότε είναι συχνά τραυματισμένοι, επώδυνοι και φλεγμονώδεις. Η αιτία του σχηματισμού τους είναι τα στελέχη 3 και 10 του HPV.
• Το Filiform (acrochords) είναι ένα από τα πιο κοινά θηλώματα, ειδικά στους ηλικιωμένους ασθενείς. Πιο συχνά βρίσκεται στο πρόσωπο, γύρω από τα μάτια, στη βουβωνική χώρα, στις μασχάλες, στο λαιμό. Έχουν κιτρινωπό χρώμα και τείνουν να αυξάνονται σταδιακά, μετατρέπονται σε προσκρούσεις με πυκνή αλλά ελαστική συνέπεια.
• Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων στο περίνεο, γεννητικά όργανα.

Τα θηλώματα μπορούν να είναι ορατά με γυμνό μάτι ή να βρίσκονται στο πάχος του δέρματος ή των βλεννογόνων. Στην τελευταία περίπτωση, ονομάζονται ενδοφυτικά και μία από τις εκδηλώσεις τους είναι η δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας. Η ήττα των γυναικείων εσωτερικών γεννητικών οργάνων από θηλομάτωση μπορεί να υποδεικνύει

• κνησμός, κάψιμο, κλάμα στο περίνεο
• άφθονη λευκορροία
• αιματηρή απόρριψη, ιδίως, που προκύπτει μετά τη σεξουαλική επαφή
• δυσφορία κατά τη διάρκεια της οικειότητας.

Μερικές φορές η θηλωμάτωση μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη και πυέλου, αδυναμία, οίδημα στα πόδια και περιττή απώλεια βάρους. Τέτοια σημεία είναι από τα πιο ανησυχητικά, καθώς μπορεί να υποδηλώνουν την ανάπτυξη επιπλοκών της λοίμωξης από τον HPV.

Διαγνωστικά

Εάν σχηματίζονται θηλώματα στο σώμα, στο πρόσωπο ή στα γεννητικά όργανα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο. Αυτό θα καταστήσει δυνατή όχι μόνο τη διάγνωση μόλυνσης από ιό ανθρώπινου θηλώματος στα αρχικά στάδια, αλλά και τη λήψη μέτρων για την πρόληψη του σχηματισμού νέων στοιχείων, καθώς και την παρακολούθηση αλλαγών σε υπάρχοντα.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην διστάσετε να επισκεφθείτε έναν γιατρό εάν εμφανιστούν σημάδια ανάπτυξης, αποχρωματισμός θηλώματος, δυσάρεστη οσμή ή πόνος στην περιοχή του εντοπισμού του.

Πρώτα απ 'όλα, ο γιατρός θα πραγματοποιήσει δερματοσκόπηση, δηλαδή εξέταση των νεοπλασμάτων χρησιμοποιώντας μια ειδική συσκευή μεγέθυνσης. Αυτό θα επιτρέψει τον προσδιορισμό της φύσης τους, καθώς και την παρατήρηση επικίνδυνων σημείων που υποδηλώνουν μεγάλη πιθανότητα εκφυλισμού ενός καλοήθους σχηματισμού σε κακοήθη, για να μην αναφέρουμε έναν σχηματισμένο καρκίνο. Εάν εντοπιστούν σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία και να έχουν ευνοϊκή πρόγνωση στο μέλλον.

Είναι επιτακτική ανάγκη να συνιστάται στους ασθενείς να ελέγχονται για ΣΜΝ, ειδικά εάν βρίσκονται κονδυλώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Επίσης, σε τέτοιες καταστάσεις, οι γυναίκες φαίνεται να λαμβάνουν συμβουλές από γυναικολόγο και άνδρες - από ουρολόγο. Αυτό είναι σημαντικό για τη διάγνωση της παρουσίας βλάβης στον ιού του τραχήλου της μήτρας, της ουρήθρας κ. λπ. και, εάν είναι απαραίτητο, συνταγογράφηση κατάλληλης θεραπείας.

Για να επιβεβαιωθεί η λοίμωξη από θηλώματα, στους ασθενείς συνήθως ανατίθεται ανάλυση PCR. Με τη βοήθειά του, είναι δυνατή όχι μόνο η επιβεβαίωση ή η άρνηση μόλυνσης από τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος, αλλά και ο ακριβής προσδιορισμός των στελεχών.

Θεραπεία και απομάκρυνση των θηλωμάτων

Η θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου είναι πάντα περίπλοκη. Φυσικά, μπορείτε απλά να αφαιρέσετε το ενοχλητικό θηρίωμα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει υψηλός κίνδυνος σύντομα να σχηματιστεί ένα νέο ή ακόμη και πολλά στη θέση του. Δεδομένου ότι ο κύριος λόγος για το σχηματισμό θηλωμάτων είναι η μείωση της άμυνας του ίδιου του σώματος, η οποία επιτρέπει στον αδρανή HPV στο σώμα να ενεργοποιηθεί, πρώτα απ 'όλα, η φαρμακευτική θεραπεία συνταγογραφείται σε ασθενείς με θηλωματίαση. Περιλαμβάνει τη λήψη ανοσορυθμιστών και αντιιικών παραγόντων. Με εκτεταμένες βλάβες του δέρματος και των βλεννογόνων με θηλώματα, μπορεί επίσης να συνταγογραφούνται κυτταροτοξικά φάρμακα. Ωστόσο, λαμβάνονται υπό την επίβλεψη ενός γιατρού, καθώς μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες.

Εάν ένας ασθενής διαγνωστεί με ταυτόχρονες λοιμώξεις ή ασθένειες, πρέπει να του χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία για την κατάσταση, και μερικές φορές απαιτείται επιπλέον να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο ειδικό και να υποβληθεί σε θεραπεία υπό την επίβλεψή του.

Τα κονδυλώματα όλων των τύπων υπόκεινται σε υποχρεωτική αφαίρεση, καθώς και στα θηλώματα, τα οποία συχνά τραυματίζονται και φλεγμονώνονται. Σε άλλες περιπτώσεις, η αφαίρεση πραγματοποιείται κατόπιν αιτήματος του ασθενούς. Ωστόσο, είναι δυνατόν να αρχίσετε να εξαλείφετε τις ορατές εκδηλώσεις της λοίμωξης από τον HPV μόνο μετά το τέλος της θεραπείας ταυτόχρονης νόσου, εάν υπάρχει, και στο πλαίσιο της συνέχισης της αντιιικής θεραπείας.

Γενικά, όλες οι σύγχρονες μέθοδοι καταστροφής ή απομάκρυνσης των θηλωμάτων μπορούν να χωριστούν σε 2 μεγάλες ομάδες:

• χημική ουσία - συνίσταται στη χρήση διαφόρων χημικών ενώσεων για την απομάκρυνση των θηλωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του τριχλωροξικού οξέος, των δερματολογικών παρασκευασμάτων.
• φυσική - συνεπάγεται την απομάκρυνση των θηλωμάτων με χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιώντας ηλεκτροπηξία, κρυοκαταστολή, λέιζερ, ραδιοκύματα ή πήξη πλάσματος.

Μετά την αφαίρεση του θηλώματος με τη μία ή την άλλη μέθοδο, είναι σημαντικό να χρησιμοποιήσετε τους τοπικούς παράγοντες που συνταγογραφούνται από τον γιατρό για να επιταχύνετε την επούλωση και να εξαλείψετε τον κίνδυνο μόλυνσης.

Η επιτυχία της θεραπείας και ιδιαίτερα η απομάκρυνση των θηλωμάτων εξαρτάται από την αντοχή του ανοσοποιητικού συστήματος. Στην κανονική του κατάσταση, στο 90% των περιπτώσεων, εντός 2 ετών από τη στιγμή της μόλυνσης, ο HPV καταστέλλεται ή ακόμη και καταστρέφεται πλήρως. Αλλά αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι δεν υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης ή σχηματισμού νέων θηλωμάτων. Εάν η ανοσία μειώνεται λόγω της δράσης ορισμένων παραγόντων, η θηλώματα γίνεται χρόνια, δίνει περιοδικά υποτροπές και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές.

Προκειμένου να αποφευχθεί η μόλυνση με επικίνδυνα στελέχη HPV και η εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών, συνιστάται, ειδικά για τα κορίτσια, να εμβολιαστούν μεταξύ 9 και 25 ετών.

Χειρουργική αφαίρεση θηλωμάτων

Η ουσία της μεθόδου είναι να αφαιρεθεί το νεόπλασμα με ένα νυστέρι, το οποίο σχετίζεται με το σχηματισμό ουλών και την αύξηση του χρόνου επούλωσης. Επομένως, χρησιμοποιείται μόνο όταν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί ένα μεγάλο θηλώδες ή σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου είναι απαραίτητο να διεξαχθεί ιστολογική εξέταση, δεδομένου ότι θεωρείται ο σχηματισμός κακοηθών κυττάρων σε αυτό.

Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία, γεγονός που την καθιστά ανώδυνη. Ο γιατρός αφαιρεί το ίδιο το νεόπλασμα με ένα νυστέρι και συλλαμβάνει τον περιβάλλοντα υγιή ιστό. Αυτό είναι απαραίτητο για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος εκ νέου σχηματισμού θηλώματος στο ίδιο μέρος. Εάν έχει πόδι, τεμαχίζεται με χειρουργικό ψαλίδι και με τη βοήθεια ενός ηλεκτροπηκτικού, το αιμοφόρο αγγείο που τροφοδοτούσε το νεόπλασμα "σφραγίζεται". Το υπόλοιπο τραύμα ράβεται, υποβάλλεται σε επεξεργασία με αντισηπτικό και καλύπτεται με αποστειρωμένο επίδεσμο.

Σήμερα, η χειρουργική αφαίρεση των θηλωμάτων πραγματοποιείται κυρίως όταν υπάρχει υποψία για σχηματισμό καρκινικών κυττάρων.

Κρυοκαταστροφή

Η μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση χαμηλών θερμοκρασιών για την καταστροφή των κυττάρων θηλώματος. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης υγρού αζώτου, η θερμοκρασία του οποίου είναι -196 ° C. Η ουσία της διαδικασίας είναι να χρησιμοποιήσετε ένα ειδικό ακροφύσιο ή να αγγίξετε το θηλώωμα με ένα βαμβάκι που βυθίζεται σε υγρό άζωτο. Κάτω από τη δράση του, το νερό που περιέχεται στα κελιά μετατρέπεται αμέσως σε κρύσταλλα πάγου, τα οποία τα καταστρέφουν από μέσα. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία ή χωρίς αυτήν, καθώς ο χρόνος έκθεσης σε υγρό άζωτο δεν υπερβαίνει τα 5-20 δευτερόλεπτα.

Η πολυπλοκότητα της μεθόδου έγκειται στην επιλογή της σωστής διάρκειας έκθεσης προκειμένου να αφαιρεθεί το θηρίωμα στο πλήρες βάθος του και να μην βλάψει τους υγιείς ιστούς, γεγονός που θα οδηγήσει σε σχηματισμό ουλής.

Αμέσως μετά τη θεραπεία με υγρό άζωτο, σχηματίζεται ένα άσπρο σημείο στη θέση του θηλώματος. Στη συνέχεια, σχηματίζεται μια μικρή φυσαλίδα με διαφανές ή ροζ υγρό περιεχόμενο και το γύρω δέρμα γίνεται κόκκινο και μπορεί να διογκωθεί λίγο. Αυτό μπορεί να συνοδεύεται από μικρή ενόχληση με τη μορφή αίσθησης καψίματος ή μυρμήγκιασμα.

Μετά από 3-4 ημέρες, η φυσαλίδα εκρήγνυται και σχηματίζεται μια κρούστα στη θέση της, η οποία εξαφανίζεται μετά από λίγες ημέρες, εκθέτοντας υγιές νέο δέρμα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τρυπήσετε ανεξάρτητα την ουροδόχο κύστη, να τον τραυματίσετε ή τον φλοιό με άλλο τρόπο.

Ο καυτηριασμός των θηλωμάτων με υγρό άζωτο είναι δυνατός μόνο σε περιπτώσεις όπου αποκλείεται εντελώς η πιθανότητα σχηματισμού κακοηθών κυττάρων. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται συχνότερα για την απομάκρυνση των θηλωμάτων και των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων σε:

• αιώνες
• πρόσωπο;
• μικρές αρθρώσεις
• γεννητικά όργανα.

Αφαίρεση θηλωμάτων με λέιζερ

Η χρήση λέιζερ για την απομάκρυνση των θηλωμάτων είναι επίσης δυνατή μόνο σε περιπτώσεις όπου η κακοήθησή τους αποκλείεται εντελώς. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και συνίσταται στην εξάτμιση της υγρασίας σε κύτταρα θηλώματος με τη θερμική ενέργεια ενός λέιζερ. Έτσι, μια εστιασμένη δέσμη λέιζερ κατευθύνεται στο νεόπλασμα. Η διάρκεια της έκθεσης δεν υπερβαίνει το 1 λεπτό.

Ως αποτέλεσμα, μια κρούστα σχηματίζεται στη θέση του θηλώματος, και το δέρμα γύρω του γίνεται κόκκινο και διογκώνεται. Η κρούστα θα εξαφανιστεί μόνη της μέσα σε μια εβδομάδα. Δεν μπορεί να εμποτιστεί και να βράσει στον ατμό για 3 ημέρες, καθώς και να σκιστεί και να τραυματιστεί, καθώς αυτό είναι γεμάτο με ουλές. Επιπλέον, εντός 2 εβδομάδων μετά την αφαίρεση του θηλώματος, αξίζει να προστατέψετε την περιοχή θεραπείας από το ηλιακό φως. Διαφορετικά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα υπερχρωματισμού αυτής της περιοχής.

Κατά την αφαίρεση των θηλωμάτων στο πρόσωπο με λέιζερ, μην εφαρμόζετε διακοσμητικά καλλυντικά στην πληγείσα περιοχή μέχρι την πλήρη επούλωση.

Μετά την πτώση του φλοιού, το υγιές ροζ δέρμα εκτίθεται, το οποίο σταδιακά παίρνει μια κανονική σκιά. Αυτό είναι το κύριο πλεονέκτημα της αφαίρεσης των θηλωμάτων με λέιζερ, καθώς δεν περιλαμβάνει τη δημιουργία ουλών και ουλών. Μπορούν να σχηματιστούν μόνο όταν αφαιρεθούν μεγάλα νεοπλάσματα και παραβιαστούν οι κανόνες περίθαλψης κατά τη μετεγχειρητική περίοδο. Επίσης, η απομάκρυνση με λέιζερ εξαλείφει εντελώς τον κίνδυνο μόλυνσης από πληγές και είναι μια απολύτως αιματηρή μέθοδος, καθώς υπό την επίδραση της θερμικής ενέργειας, εμφανίζεται άμεση πήξη των μικρών αιμοφόρων αγγείων.

Με τη βοήθεια ενός λέιζερ, τα θηλώματα αφαιρούνται κυρίως σε:

• χέρια?
• πόδια και πόδια
• πρόσωπο;
• αιώνες
• λαιμός;
• γεννητικά όργανα.

Το λέιζερ είναι ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για την απομάκρυνση των πελματιαίων κονδυλωμάτων, καθώς οι ρίζες τους μπορούν να φτάσουν 1 cm ή περισσότερο στον ιστό.

Ηλεκτροπηξία θηλωμάτων

Η ουσία της μεθόδου είναι η χρήση ηλεκτρικού ρεύματος για την απομάκρυνση των θηλωμάτων. Χρησιμοποιώντας μια ειδική συσκευή που ονομάζεται ηλεκτροσυσσωρευτής, ο γιατρός συλλαμβάνει το θηλώμα και το κόβει μέσα σε υγιή ιστό. Σε αυτήν την περίπτωση, η αιμορραγία απουσιάζει εντελώς, καθώς η θερμική ενέργεια του ρεύματος είναι επαρκής για την πήξη των μικρών αιμοφόρων αγγείων. Αλλά η διαδικασία μπορεί να είναι επώδυνη, ειδικά εάν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί η ανάπτυξη σε περιοχές του σώματος με ευαίσθητο δέρμα.

Μετά την ηλεκτροπηξία, σχηματίζεται επίσης μια κρούστα. Και ολόκληρη η περίοδος ανάκτησης διαρκεί 7-10 ημέρες. Μετά την πτώση του φλοιού, το δέρμα κάτω από αυτό θα πρέπει να προστατεύεται από ζημιές και έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία.

Η μέθοδος χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση των θηλωμάτων σε διάφορα μέρη του σώματος. Επιπλέον, η ηλεκτροπηξία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις όπου απαιτείται η διεξαγωγή ιστολογικής εξέτασης ενός νεοπλάσματος και η ακριβής εξακρίβωση της φύσης του. Αλλά το αποτέλεσμα της διαδικασίας εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τα προσόντα και την εμπειρία του γιατρού, ωστόσο, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, καθώς εάν η απομάκρυνση δεν είναι αρκετά βαθιά, το θηρίωμα μπορεί να σχηματιστεί ξανά στην ίδια περιοχή.

Χειρουργική ραδιοκυμάτων

Αυτή η μέθοδος είναι μία από τις πιο προηγμένες στην απομάκρυνση των θηλωμάτων οποιουδήποτε είδους. Περιλαμβάνει τη χρήση ειδικής συσκευής. Αλλά ταυτόχρονα, έχει πολλά κοινά με την αφαίρεση των θηλωμάτων με λέιζερ. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και η αφαίρεση γίνεται άμεσα λόγω της έκθεσης του νεοπλάσματος σε ραδιοκύματα. Χάρη σε αυτά, είναι δυνατόν να αποκόψετε εντελώς το θηλώδες οποιουδήποτε μεγέθους και θέσης, καθώς και να αποφύγετε τα σημάδια.

Χημική απομάκρυνση των θηλωμάτων

Η μέθοδος περιλαμβάνει την τακτική εφαρμογή ειδικών ενώσεων στο θηλώμα, τα οποία καταστρέφουν τα κύτταρα τους, γεγονός που οδηγεί στην επακόλουθη εξαφάνιση του νεοπλάσματος. Αλλά όταν χρησιμοποιείτε τέτοια φάρμακα, είναι σημαντικό να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί για να μην αφήσετε την ουσία να έρθει σε επαφή με υγιές δέρμα.

Έτσι, ο καθένας μπορεί να αντιμετωπίσει το σχηματισμό θηλωμάτων. Δεν υπάρχει αποτελεσματική πρόληψη της λοίμωξης από τον HPV και τα εμβόλια προστατεύουν μόνο από τα πιο επικίνδυνα στελέχη του ιού όσον αφορά τον κίνδυνο καρκίνου. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν προκαλούν σημαντική ταλαιπωρία σε ένα άτομο, με εξαίρεση τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων και τον πρωκτό, τα οποία πρέπει να αφαιρεθούν. Σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να απαλλαγείτε γρήγορα και αποτελεσματικά από τα θηλώματα, αλλά επειδή είναι αδύνατο να καταστρέψετε εντελώς τον HPV στο σώμα με φάρμακα και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μολυνθείτε ξανά ή με άλλο στέλεχος, υπάρχει πιθανότητα ότι το πρόβλημα θα επιστρέψει ξανά. Ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα σχηματισμού θηλώματος είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Και εάν εμφανιστούν και αντιπροσωπεύουν ένα καλλυντικό ελάττωμα ή παρεμβαίνουν στην καθημερινή ζωή ενός ατόμου, επικοινωνήστε με έναν δερματολόγο. Ο γιατρός θα είναι σε θέση να διαφοροποιήσει με ακρίβεια τα θηλώματα από άλλα νεοπλάσματα του δέρματος και θα λύσει αυτό το πρόβλημα μέσα σε λίγα λεπτά.